Van der Meersch Maxence - CiaÅ‚a i dusze

**gibson1965** · 17 Grudzień 2014

Van der Meersch Maxence

Cia??a i dusze

Opis:

Nie zawsze jestem sklonna zgadzac sie z wyrokami szacownych juror??w przyznajacych nagrody literackie, ale w tym przypadku mysle identycznie jak grupa waznych osobistosci zasiadajacych w jury Nagrody Goncourt??w i Nagrody Akademii Francuskiej na przelomie lat 40 i 50: to ksiazka wielka i wazna, obok kt??rej nie mozna przejsc obojetnie.

Sam warsztat literacki, laczacy umiejetnosc plastycznego, krwistego obrazowania wedle najlepszych tradycji francuskiego naturalizmu, prowadzenia kilkuwatkowej intrygi z dynamika godna romansu historyczno-przygodowego, wreszcie nasycania calosci emocjami tak dojmujacymi, ze malo kto zdola ukonczyc lekture, nie doznawszy ani razu porywu oburzenia, zalu czy wzruszenia â?? juz wynosi â?žCiala i duszeâ? ponad przecietnosc. I choc fabula, przedstawiajaca losy pewnej lekarskiej rodziny i ludzi z nia zwiazanych na przestrzeni kilkunastu lat, bywa miejscami nieco melodramatyczna (naleza tu bez wyjatku sceny kolejnych rozstan i spotkan Michala z ojcem, ojca z Fabiana, Fabiany z Oliwiuszem) i wzbogacona autorskimi komentarzami o wymowie dydaktyczno-moralizatorskiej â?? nie ma w tym wszystkim sztucznosci i efekciarstwa. Czytelnikowi o pogladach materialistycznych nie w smak moga byc wyrazne odwolania do religii chrzescijanskiej. Jesliby jednak pominac kilka tych fragment??w, w kt??rych mowa bezposrednio o Bogu, reszta nadal pozostanie wymowna przypowiescia o czlowieku i swiecie jego wartosci. O godnosci lub jej braku, o pysze lub pokorze, o milosci wlasnej i milosci skierowanej na zewnatrz; o tworzeniu i niszczeniu, o wzlotach, upadkach i staniu w miejscu, o bogactwie ubogich i nedzy bogatych, o malosci wielkich umysl??w i wielkosci prostaczk??w. A wszystko to na kanwie opowiesci o jasnych i ciemnych stronach jednego z najpiekniejszych i najtrudniejszych zarazem zawod??w. Przydaloby sie zaznajomic z nia wsp??lczesnego polskiego czytelnika, postrzegajacego swiat lekarski albo jako potworna jakas zgraje partaczy, lap??wkarzy i â?žlowc??w sk??râ?, albo - rzadziej i raczej zyczeniowo â?? jako nadludzko utalentowana ekipe Judym??w z Lesnej G??ry, zawsze dysponujaca potrzebna wiedza i sprzetem, zawsze podejmujaca najwlasciwsze decyzje. Tymczasem powiesc van der Meerscha uswiadamia nam jasno i dobitnie, ze lekarz â?? tak samo jak ksiadz, polityk, murarz, â?ždama z towarzystwaâ? i szwaczka â?? to przede wszystkim czlowiek, majacy jakies slabosci, wady i dziwactwa, ulegajacy pokusom i emocjom, zmeczeniu i chorobie, a r??wnoczesnie obarczony wiekszym niz pozostali brzemieniem odpowiedzialnosci za zycie setek, tysiecy innych ludzi. Trudno sie pod takim ciezarem nie ugiac, nie potknac, nie upasc â?? lecz swiadomosc przyjetego dobrowolnie obowiazku sprawia, ze niemal kazdy naznaczony niesie go dalej; jeden, jak doktor Domberl??, z misjonarska zarliwoscia, inny, jak Michal, z cierpliwa pokora, jeszcze inni â?? jak profesorowie Doutreval i Geraudin, z poczuciem wlasnego profesjonalizmu, zagluszajacym wszelkie watpliwosci.

Sposr??d kilkudziesieciu barwnych, wyrazistych postaci na pierwszy plan wysuwaja sie obaj Doutrevalowie, doswiadczani kolejnymi ciosami. Dramat syna, zmuszonego wybierac miedzy rodzina a ukochana kobieta, miedzy kariera i dobrobytem a mozolem i ub??stwem, ma przynajmniej jasniejsze strony: milosc zmienia Michala, uszlachetnia, uwrazliwia na potrzeby innych, a jemu samemu pozwala czerpac radosc z drobiazg??w. Totez w ostatecznym rozrachunku okazuje sie, ze to on â?žwybral lepsza czastkeâ?. Dramat zas ojca, kt??ry dla mirazu slawy poswieca po kolei dzieci â?? najpierw syna, wyganiajac go z domu w obawie, by ten nieprzemyslanym mezaliansem nie popsul wizerunku doskonalej profesorskiej rodziny, potem c??rke, powierzajac ratowanie jej zycia nie chirurgowi o najsprawniejszych rekach, lecz najbardziej ustosunkowanemu, wreszcie i druga c??rke, przy kt??rej pomocy ma zamiar zblizyc sie do wplywowego polityka i mimo woli ulatwia jej zaangazowanie sie w romans bez przyszlosci, za to z konsekwencjami â?? trwa zbyt dlugo i zbyt owocny jest w skutki, by m??gl nie zostawic po sobie negatywnych slad??w. Lecz nawet zadufanemu w sobie staremu profesorowi udaje sie przejrzec na oczy, zrzucic z siebie pancerz dumy i nieomylnosci, wyciagnac reke do wzgardzonych â?? i zyskac odrobine nadziei.

Nie umiem czytac tej ksiazki bez wzruszenia, bez sciskania w gardle i lez w oczach. Ale tez nie umiem czytac jej bez refleksji nad kondycja medycyny wczoraj i dzis, nad pozycja czlowieka, lekarza, pacjenta w swiecie rzadzonym przez pieniadze i uklady. I musze ja czytac raz, drugi, trzeci â?? bo dokad jej potrzebuje, nie obumrze we mnie wrazliwosc na ludzka niedole i zdolnosc dostrzegania belki we wlasnym oku...

Recenzja z BiblioNETka

Okladka/Screeny:

Opis uploadu:

Ukryta Zawartość